زهرا سرتیبی؛ نفیسه سادات علوی؛ محسن پالیزوان؛ مریم سخن سنج
چکیده
بر اساس طرح مجوز مکانی- زمانی در شهر مشهد، تردد وسایل نقلیه سنگین و نیمه سنگین در محدوده های مشخصی از شهر که عمدتاً شامل محدوده مرکزی می شود، تنها از ساعت 22 الی 9 روز بعد مجاز است. این امر موجب جایگزین شدن تعداد بیشتر وسایل نقلیه باری سبک با تعداد کمتر وسایل نقلیه باری سنگین و نیمه سنگین می شود و در صورت عدم اعمال طرح محدودیت زمانی – ...
بیشتر
بر اساس طرح مجوز مکانی- زمانی در شهر مشهد، تردد وسایل نقلیه سنگین و نیمه سنگین در محدوده های مشخصی از شهر که عمدتاً شامل محدوده مرکزی می شود، تنها از ساعت 22 الی 9 روز بعد مجاز است. این امر موجب جایگزین شدن تعداد بیشتر وسایل نقلیه باری سبک با تعداد کمتر وسایل نقلیه باری سنگین و نیمه سنگین می شود و در صورت عدم اعمال طرح محدودیت زمانی – مکانی، با فرض ثابت ماندن تناژ بار جابجا شده، تعداد وانت ها کاهش یافته و تعداد وسایل نقلیه باری سنگین و نیمه سنگین افزایش می یابد. لیکن، میزان کاهش در تعداد وانت ها بیشتر از تعداد افزایش در تعداد سایرین است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج اعمال محدودیت و تغییر در ترکیب ناوگان باری از نقطه نظر ترافیکی، زیست محیطی و ایمنی است. بدینمنظور از نسخه 8.01 نرم افزار شبیه ساز ترافیکی ایمسان استفاده شده است. در خصوص اثرسنجی تغییرات مذکور، دو سناریو شرایط وضع موجود و شرایط عدم اعمال محدودیت زمانی – مکانی شبیه سازی گردید و نتایج حاصل نشان داد که اگرچه در حالت اعمال محدودیت مکانی-زمانی، پارامترهای ترافیکی، زیست محیطی و ایمنی به بهبود می یابد اما این بهبود به میزان بسیار اندکی می باشد. این نتیجه را می توان ناشی از دو علت دانست: در بافت محدوده مرکزی شهر مشهد، شبکه معابر کم ظرفیت و سطح سرویس نامناسب می باشد، لذا حتی در صورتی که محدودیت اعمال نشود، وسایل نقلیه باری سنگین به جز در موارد ضروری تمایلی به عبور از این محدوده ندارند. همچنین با توجه به کنترل و اعمال قانون ضعیف و عدم در اختیار داشتن تجهیزات هوشمند کافی، تعداد تخلفات بالا بوده و این محدودیت به طور کامل اجرا نمی شود.
